Moke was onze eerste Beardie. We kozen hem uit een nest van 9 zwarte en bruine puppies. Zijn zwarte koppie met het fijne streepje wit sprak ons het meeste aan. Tijdens onze bezoeken aan het nest speelde Moke het al klaar om in slaap te vallen vlak voor onze aankomst en pas wakker te worden als het hoog tijd was om te vertrekken. Een voorproefje van wat ons te wachten stond… Moke toonde zich vanaf het prille begin als een onafhankelijke hond. Urenlang lag hij alleen in onze grote tuin, zonder zich 1 seconde af te vragen waar zijn baasjes waren. Knuffelen? Moet dat nu echt? Behalve bezoekers of wildvreemden: die werden overstelpt met blijken van affectie.

Moke’s eerste show in de jeugdklasse zal ons nog lang blijven heugen: hij slaagde erin om zich van zijn showlijntje te ontdoen en werd slechts op het nippertje bij de lurven gevat door Ludo. Na de keuring ging hij zo ver mogelijk van ons af zitten, als om tegen de talrijke bezoekers te zeggen: die twee? Daar hoor ik niet bij, hoor!

Gelukkig liggen die puberstreken al lang achter ons. Moke is inmiddels uitgegroeid tot een fijne, intelligente beardie, die ’s morgens (weliswaar een kwartier na de rest) zijn knuffel komt halen. Op de hondenschool evengoed als thuis is hij de “vredestichter” die er steeds in slaagt de gemoederen te bedaren. Hij is de ‘denker’ van onze roedel. Hij voelt feilloos aan als er iets op til is en verkondigt dit dan met luide stem. Behendigheid is helemaal zijn ding : luid blaffend legt hij met volle overgave keer op keer het parcours af. Enig minpuntje: hij moet en zal minstens 1 keer zijn pootje opheffen op het terrein… In de lessen gehoorzaamheid van de C-klas wisselt hij de perfectie af met een rampscenario. Maar al zijn kuren worden met de glimlach ontvangen bij instructeurs en deelnemers. Net als zijn papa Beau heeft Moke de gave om vreemdelingen te begroeten alsof het oude vrienden zijn.

Eind december 2016 kreeg Moke nierfalen. Een behandeling van een week aan het infuus heeft niet mogen baten. Op 12 januari 2017 hebben we hem laten inslapen… Rust zacht lieve vriend, we zullen je nooit vergeten.

Naar boven

© Merryscotchbears | Ludo Sermon en Isabelle Van den Abbeel